Kırılmalar, kayıplar, rüyalar, çocukluğa duyulan özlem. Aşk, sevgi, seven bir kadından geriye kalanlar... Eski bir evde yıllardır uyuyan hikâyenin gizlediği 6 kadının dramı KARGAŞA ile açığa çıkıyor.
Oyunun konusu tanıtım broşürlerinde yukarıda belirtildiği gibi. Kendi gözlemlerimi anlatmam gerekirse, 6 kadının dramından öte bir şeyler izledim ben.Oyuncuları arasında Nergis Çorakçı, Zeynep Özyağcılar gibi isimlerin bulunduğu "Kargaşa" beni kimi zaman ürküttü,kimi zaman güldürdü. Normal bir oyuna göre oldukça kısa süren oyun,az zamanda çok şey anlattı. Melodramik öğeleriyle gerek bir korku gerekse de bir "nereye geldim ben" uyandırmayı başarıyor. Dekorun karanlığıyla bütünleşen sessizliğin yarattığı tılsımın ardından bir anda patlayıveren darbuka sesiyle irkilebiliyorsunuz mesela.
Oyunun ilk yarım saatlik kısmından sonra ; "Ee yeni insanlar girmeyecek mi,yeni hikayaeler duymayacak mıyız?" desek de devamında bir bakmışız ki tecavüze uğrayan kadının dramına ortak olmuş, aşk acısının perişan ettiği bir başka soluk yüreğin derdini dinlerken bulmuşuz kendimizi.İşte oyun sizi öyle bir çekiveriyor kendine.
Üstelik oyunun müzikleri müthiş.Hiç konuşmayan (belki de ara müziklerdeki danslarıyla konuşmaktan ötesini yapan) diğer bir kadının sunduğu görsel şölen de izlenmeye değerdi.
Kadın diyorum ya hepsine, evet hepsi kadın.Hepsinin ortak özelliği kadın olmakta zaten.Hepsinin sağ yanağına kondurulmuş ben ile,giydikleri ortak kostümler,yüreklerinin çıplaklığı,yalnızlarının yekpareliği onları kadın olmak ortak çizgisinde birleştiriyor belki de..
"Kargaşa" bence anlayana çok şey anlatabilecek,bu dönem izlenmesi gereken oyunlardan.Şiddetle tavsiye ederim..
Not:Oyunun sonunda son zamanlarda tiyatroda hiç görmediğim cinsten bir sürpriz karşıladı beni.Sahneye bir anda yağdırılan yağmur oyunun ilgi çekici kısımlarından biriydi..
